voet-veel-voorkomende-klachten

Veel voorkomende klachten en aandoeningen

Klachten en aandoeningen, die ontstaan in uw voet, knie, heup of rug, kunnen vele verschillende oorzaken hebben. Het eerste wat de podotherapeut dan ook doet, voordat er behandeld wordt, is het lokaliseren van de oorzaak. In veel gevallen is een afwijkende statiek of looppatroon de oorzaak van de klachten. Dit beïnvloedt namelijk het normale functioneren van de voet, waardoor knieën, heupen en rug overbelast raken.

Een voet bestaat uit 26 afzonderlijke botten, 33 gewrichten, 107 banden en 19 spieren. Kortom, een gecompliceerd geheel waar veel problemen kunnen ontstaan. Het is daarom van groot belang dat deze, maar ook uw knieën, heupen en rug, professioneel worden behandeld door een erkend podotherapeut.

U vindt hieronder een aantal klachten die veel voorkomen, ook voor andere klachten kunt u bij ons terecht. Bij twijfel kunt u altijd contact met ons opnemen.

Achillespeesklachten is een veel voorkomende kwaal bij sporters. Sporten waarbij elementen zoals plotselinge stop en start, maar ook spring en draaimomenten aanwezig zijn geven een verhoogd risico op deze blessure.

Het probleem kan veroorzaakt worden door een op zichzelfstaand incident , door overbelasting van de achillespees ( bijvoorbeeld het niet voldoende rekken of “warming up” voor het sporten) of het is het resultaat van meerdere, kleine stress-momenten door de jaren heen.

Tevens heeft de stand en het afwikkelpatroon van de voet een grote invloed op het krijgen van achillespeesklachten. Een platvoet heeft meer spanning en trekkracht op de achillespees staan dan een “normale” voet. Dit komt onder andere doordat de aanhechting van de achillespees niet loodrecht op het hielbeen aanhecht. Bij het naar binnen kantelen van de voet komt bij iedere stap dan extra trekkracht op de achillespees. Bij een holvoet is doorgaans de achillespees verkort waardoor de belastbaarheid kleiner is. Ook bij vrouwen die vaak hoge hakken dragen, passen de achillespees en spieren zich geleidelijk aan aan de kortere lengte omdat de hiel niet helemaal op de grond gezet wordt. Wanneer dit gebeurd, is overgaan op platte schoenen of sneakers een ramp voor de achillespees.

Als gevolg van een beenlengteverschil kunnen er verschillende klachten in voet, knie, heup of rug ontstaan. De meeste klachten komen voor aan één zijde van de rug of aan de buitenzijde van het heupgewricht. Denk hierbij aan een hernia, artrose van het heupgewricht, knieklachten, (lage) rugklachten, schouder- nek en hoofdpijnklachten.

Een beenlengteverschil is vaak te herkennen aan de statiek en houding. Een beenlengteverschil gaat vaak gepaard met een afwijkende stand in één van de voeten en benen. Het langere been kantelt meer naar binnen toe of het kortere been kantelt meer naar buiten toe. De knie van het langere been wordt vaak gebogen en de bekken, rug en schouders worden opgetrokken om de rug recht te houden. Deze houding wordt vaak onbewust gedaan om het verschil te compenseren. Een bepaald houdingsgedrag kan vermoeiend zijn in zowel voeten, benen, heup en rug.

Als u diabetes heeft, kunnen er veranderingen optreden in (de werking van) uw lichaam. De volgende veranderingen kunnen zich voordoen:

  • Neuropathie

Neuropathie is een beschadiging van de zenuwen. Als uw zenuwen beschadigen, kan er ongemerkt een verminderd gevoel ontstaan. U voelt bijvoorbeeld een te warm voetenbad, door de zon verhitte tegels of zand, steentjes in uw schoen of drukplekjes niet meer. Hierdoor kunnen (zelfs onder eelt!) ongemerkt wondjes ontstaan die moeilijk genezen.

  • Standafwijkingen

Als bepaalde zenuwen uitvallen, gaan uw kleine voetspieren slecht werken. Overheersing van de onderbeenspieren kunnen dan leiden tot standsveranderingen in de voet. Dit veroorzaakt

drukplekken die kunnen leiden tot eelt, blaren en wonden.

  • Verminderde doorbloeding

Met diabetes heeft u een grote kans op een verminderde doorbloeding van en naar de voeten. Hierdoor ontstaat een verminderde toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar uw voet. De huid gaat daardoor sneller kapot en wondjes genezen langzaam of zelfs niet.

  • Limited joint mobility

Bij limited joint mobility is de mobiliteit van uw voetgewrichten beperkt. Hierdoor ontstaan beschadigingen aan de zenuwen. Dit kan tot gevolg hebben dat de stand van uw voet verandert en dat uw gewrichten minder beweeglijk worden. Drukklachten ontstaan hierdoor sneller.

  • Infectie

Met diabetes bent u vatbaar voor infecties, zoals schimmelinfecties van de huid en/of de nagels.

Eén of meer van bovengenoemdefactoren veroorzaken problemen, zoals een kwetsbare huid, overmatige eeltvorming en wondjes. Uiteindelijk kunnen deze problemen leiden tot amputaties. Preventie is daarom van groot belang en wist u dat wandelen goed is voor de bloedcirculatie in uw benen en voeten?

Het omzwikken van de enkels kan verschillende oorzaken hebben. Meestal gebeurd dit door een onverwachte, verkeerde beweging waarbij de voet of naar binnen of naar buiten klapt. Een andere veel voorkomende oorzaak is het hebben van hypermobiliteit in de enkelbanden. Deze te grote beweeglijkheid kan aangeboren of verworven zijn. Als men de enkel ooit eerder verzwikt heeft, kan het zijn dat de enkelbanden niet goed hersteld zijn en daardoor teveel beweging toelaten.

Bij een scheefstand van de grote teen “wijst” deze teen naar de buitenkant van de voet, waardoor aan de zijkant van de bal van de voet meestal een knobbel te zien is.  Omdat de grote teen belangrijk is voor de stabiliteit in de afwikkeling, kan een afwijking van de grote teen klachten veroorzaken tijdens de afwikkeling van de voet.

Er zijn verschillende oorzaken voor het onstaan van een hallux abducto valgus:

  • Erfelijkheid
  • Te smalle schoenen
  • Slijtage in het grote teengewricht

Een minder bekende oorzaak, maar van grote invloed is het doorzakken van de voet, Door het doorzakken van de voet kantelt het bot van de grote teen naar binnen toe, waardoor men meer over de zijkant van de voet gaat afwikkelen en zo de grote teen bij iedere pas naar buiten drukt.

Klachten in de heup worden veel gezien in de podotherapeutische praktijk. Er zijn diverse diagnoses die te maken kunnen hebben met heupklachten. Er kan sprake zijn van een overbelasting van een van de spieren of pezen die van en naar het heupgewricht toelopen. Daarnaast kan er een slijmbeursontsteking (bursitis subtrochanterica) aanwezig zijn of artrose van het heupgewricht. Ook zenuwklachten als ischias en een hernia kunnen pijnklachten in de heupregio geven. Al deze klachten kunnen indirect te maken hebben met de stand van uw voeten.

  • Calcaneodynie

Het vetkussen, dat zich onder de hiel bevindt, zorgt voor een goede demping tijdens het staan en lopen. Maar dit vetkussen verliest, naarmate we ouder worden, deels zijn functie. Dit betekent dat het vetkussen dunner wordt en het dempend vermogen vermindert, waardoor het hielbeen overbelast of geïrriteerd kan raken.

  • Hielspoor

Een hielspoor is een uitgroeisel van botweefsel aan het hielbeen in de vorm van een kromme doorn. Een hielspoor bevindt zich vaak daar waar de peesplaat zijn aanhechting heeft op het hielbeen. Dit is met röntgenfoto’s aan te tonen. Indien er op de röntgenfoto geen afwijkingen te vinden zijn dan is er eerder sprake van een irritatie of ontsteking van de peesplaat.

  • Peesplaatontsteking

Dit peesblad loopt naar de tenen toe en waaiert uit tot de kopjes van de middenvoetsbeentjes. Het steunt het lengtegewelf van de voet ter hoogte van de zool en vergroot als gespannen band de afzetkracht van de voet tijdens hardlopen en springen. Het peesblad is niet erg elastisch, omdat anders de voet fors zou doorzakken bij het staan en de afwikkeling verstoord zou raken. Een peesplaatontsteking wordt meestal veroorzaakt door een te grote trekkracht aan de aanhechting van de peesplaat onder de voet.

Ingegroeide nagel:

Een ingegroeide teennagel ontstaat wanneer de nagel in de huid van de nagelwand groeit. Dit komt het vaakst voor bij de grote teennagel, maar de nagels van de kleinere tenen kunnen ook ingroeien. Het betreft een conflict tussen de nagel en de huid.

Als een kind de voeten belast, zien we geleidelijk een verandering in de stand van de voeten en benen. Eerst staan de voeten uit elkaar met de benen in O-stand om het onzekere voortbewegen te vergemakkelijken. Rond het tweede jaar kan, soms vrij plotseling, een X-stand van de benen ontstaan. In de leeftijdsgroep twee tot en met vijf jaar komt een X-stand van de benen vaak voor. Meestal corrigeert deze stand na het vijfde jaar zich vanzelf. Gebeurt dit niet of niet snel genoeg, dan is er een behandeling nodig.

Ook indien het kind veel valt of klaagt over pijn in de voeten of benen is er reden tot een onderzoek.

Het voert te ver om alle mogelijke afwijkingen te beschrijven. Enkele afwijkingen verdwijnen spontaan, andere vragen om specifieke hulpmiddelen of behandeling. Aangeboren afwijkingen kunnen, indien tijdig herkend, door behandeling geheel of gedeeltelijk herstellen. Een verkeerde voetstand kan ontstaan als gevolg van standsafwijkingen van de knieën en/of heupen. Bij het uitgebreide voetonderzoek zullen ook de knie- en heupstand worden bekeken.

Hoewel veel voetproblemen ontstaan door blessures, vergroeiingen, ziekte of aangeboren afwijkingen, zal slecht schoeisel de dan al aanwezige factoren verergeren.

Tip: Wist u dat kinderschoenen bij aanschaf i.v.m. de groei 1,5 cm langer moeten zijn als de voet?

Klauw- en hamertenen zijn tenen, waarvan de gewrichtjes gebogen zijn. De reden hiervan is meestal een dysbalans tussen de buigspieren en strekspieren van de tenen.
Dit ontstaat bijvoorbeeld door verkeerde schoenen, gewrichtsontstekingen, afwijkende voetstand met afwijkend looppatroon, breuk, etc.
Op de deze tenen kunnen vaak pijnlijke likdoorns ontstaan, doordat ze tegen de schoen drukken en schuren. De hamertenen zorgen ook voor meer druk onder de voorvoet, deze kunnen daardoor overbelast raken.

De meeste knieklachten ontstaan tijdens het sporten. Soms is een schop tegen de knie of een ongeluk de oorzaak van knieletsel, maar meestal worden knieklachten veroorzaakt door verdraaiing van de knie. Daarbij blijft het onderbeen staan terwijl de rest van het lichaam één kant opdraait of wanneer de voet vast blijft staan en het onderbeen één kant opdraait. Letsel van de gewrichtsbanden komen het meeste voor. Knieklachten kunnen ook ontstaan door overbelasting. Bijvoorbeeld wanneer een voet of enkel tijdens het staan en lopen naar binnen zakt, draait ook het onderbeen één kant op. Hierbij worden de binnenbanden van de knie vaak overbelast.

Artrose of slijtage, ook een vorm van overbelasting, zien we vaker bij oudere mensen of bij mensen die in hun leven veel zwaar werk hebben verricht. Door de overbelasting slijt het gewrichtskraakbeen, waardoor het een onregelmatig oppervlak krijgt.

Morbus Sever komt vaak voor bij (actieve) kinderen tussen 8 en 13 jaar en meer bij jongens dan bij meisjes. Bij kinderen, in deze leeftijdscategorie, komen bij belasting van het hielbeen soms onregelmatigheden in, die nog niet volgroeide, groeischijf voor. Druk op het hielbeen bij het stoten van de voet en veel springen veroorzaken dan pijn en zelfs enige zwelling van de achterzijde van de voet (de hiel).

Reuma is een verzamelnaam voor wel meer dan 100 veel verschillende reumatische aandoeningen. Deze aandoeningen hebben te maken met het bewegingsapparaat in je lichaam: botten, spieren, gewrichten en pezen.

Door vergroeiingen of een afwijkende stand van de voet kunnen de schoenen minder goed passen. Dit kan leiden tot meer en snellere  eeltvorming en likdoorns. Ook kunnen de nagels afwijkingen vertonen als de tenen niet de ruimte krijgen die zij nodig hebben. Een veranderde stand van de voet kan leiden tot een ander looppatroon wat ook klachten in knieën, heupen en rug tot gevolg kan hebben.

Rugklachten is een veel voorkomende pijnklacht. Met name in de lage rug hebben mensen veel klachten. Er zijn diverse diagnoses die te maken kunnen hebben met lage rugpijn. Het is van belang om de juiste diagnoses vooraf vast te stellen alvorens een podotherapeut te raadplegen. Bepaalde aandoeningen in de rug kunnen namelijk niet beïnvloed worden door het ondersteunen of corrigeren van de voeten. Veel voorkomende klachten die gezien worden in de podotherapeutische praktijk zijn; hernia, blokkades in wervelkolom, hypermobiliteit rugwervels, beenlengteverschil, scoliose, bekken verwringing, neurogene claudicatio intermittens, bechterew en artrose in de rug.

De voornaamste klacht is pijn en wordt meestal gevoeld op de onderste helft van het scheenbeen aan de binnenzijde. De pijn kan ook lager, tot aan de binnenenkel, worden gevoeld. Of hoger, zelfs tot aan de knie.

Pijnlijke scheenbenen komen voornamelijk voor bij hardlopers of sporters die veel moeten rennen en waarbij de voet teveel naar binnen beweegt. Dit kan komen door verkeerd schoeisel, verkeerde voetstand of voet afwikkeling. Doordat veel verschillende facetten een rol kunnen spelen bij deze klachten, worden niet alleen de alledaagse activiteiten worden besproken, maar ook zeker de sportspecifieke aspecten.

De tractus iliotibialis is een dikke bindweefselplaat die vanaf de heup langs de zijkant van het bovenbeen en de buitenzijde van de knie loopt waar het zich vast hecht aan het onderbeen.

De tractus iliotibialis heeft als functie het leveren van stabiliteit aan de buitenkant van de knie. Wanneer de knie buigt verschuift de ligging van de tractus iliotibialis iets naar achteren en wanneer de knie zich weer strekt schiet hij weer terug naar voren. Deze beweging is meestal verantwoordelijk voor de irritatie en ontstekingen van de tractus iliotibialis en slijmbeursontsteking.

De pijn is meestal gelokaliseerd aan de buitenzijde van de knie. De pijn kan variëren van een doffe tot een scherpe, stekende pijn. Ook kan de slijmbeurs (bij de heup) pijnlijk zijn tijdens het lopen of bij lokale druk, bijvoorbeeld er op liggen.

Frictie(wrijving) syndroom geeft eigenlijk al aan dat we hier te maken hebben met een klacht die ontstaat door overbelasting. Deze overbelasting kan onder andere ontstaan door:

  • Een holvoet.

Dit stugge voettype heeft een minder schokdemping in de voet en enkel waardoor er grotere krachten op de knie komen te staan.

  • Een enkel die naar binnen zakt (overproneren) waardoor de knie meer naar binnen draait (endorotatie). Hierbij wordt de tractus strakker aan getrokken als deze over de knie beweegt.
  • O-benen brengen de tractus meer op spanning.
  • Beenlengte verschil. Bijvoorbeeld, het langere been draait naar binnen, ter compensatie) waardoor de tractus strakker wordt aangetrokken.
  • Slappe kniebanden. Waardoor de knie tijdens het (hard)lopen meer naar buiten draait.
  • Slechte schokdemping of waarbij de voet, en knie, op naar buiten zakt.
  • Als je, bijvoorbeeld, steeds aan dezelfde kant van een bolle weg loopt. Het linker- of rechterbeen wordt op die manier namelijk in een o-stand gedwongen.

Voeten en (onder)benen die snel vermoeid raken en daardoor pijnlijk gaan aanvoelen tijdens het lopen of staan, is meestal een echte overbelasting klacht. Alle spieren die beginnen in de onderbenen en vast zitten aan botdelen van de voet en spieren van de voet zelf, worden verkeerd en teveel belast. Ook kan het zo zijn dat het probleem in de bloedvaten zit waardoor de spieren niet genoeg zuurstof krijgen om goed te kunnen functioneren.

De grootste oorzaak in het ontstaan van de overbelasting klachten is het doorzakken van de voeten. Als voeten doorzakken, dan moeten zo goed als alle spieren van de voet en onderbeen meer oprekken, langer worden dan gebruikelijk, om vervolgens weer harder te moeten samentrekken om de spieren te laten functioneren. Dit gebeurd bij iedere minuut dat U staat en bij iedere pas die U zet om te lopen. Hierdoor zullen de spieren sneller vermoeid raken en kunnen ze bij gebruik pijnlijk aanvoelen.

Voorvoetklachten worden meestal veroorzaakt doordat er teveel druk onder de bal van de voet aanwezig is. Dit kan versterkt worden door:

  • Veel lopen en staan
  • Het dragen van hoge hakken
  • Het dunner worden van het vetkussen onder de voorvoet
  • Hamer- en klauwtenen
  • Scheefstand van de grote teen
  • Het doorzakken van de middenvoet
  • Holle voet

De meest voorkomende klachten zijn:

  • Branderige en/of vermoeide voorvoeten
  • Overmatige eeltvorming en likdoorns
  • Beknelde voorvoetszenuwen
  • Ontstoken gewrichtjes voorvoeten
  • Overbelaste sesambotjes bij het grote teengewricht